-‘Görüyorum ki, devam edememişsin.Oysa ben’..
Sözünü bitirmesine izin vermeden
konuşmaya başladım
-‘Daha fazla devam edemedim, istemedim de.Sensiz bunu yapmak bana çok
zor geldi’.
-‘Tolga sen yaşamalıydın, her şeye rağmen hayatta kalmalıydın.Benim
ölmemin bir amacı vardı.Bunu harcamamalıydın’.
-‘Seninleyken boş sandığım hayatın, aslında senden sonra ve öncesinde
öyle olduğunu anladım.O evdeki her nefes alışım bana acı veriyordu ölümünden
sonra.Ve sen haklıydın..Aşk benim hep yanıbaşımdaydı ama öyle karanlıklara
itmiştim ki kendimi, o aşkın farkına bile varamadım.Çok geç anladım seni
sevdiğimi.Gerçek aşk; kırmızı sandalyede oturan o kadınmış benim için.Şimdi
daha iyi anlıyorum’.
Hiçbir şey söylemeden uzun uzun baktı.Gözlerinin böylesine parladığını
ilk defa görüyordum ve belki de son defa..İlk defa bu kadar mutluydu.Onun da
beni sevdiğini biliyordum.Eğildim ve
dudağından öptüm onu..Son kez.
Ve kırmızı perde kapandı..
*Son*
Ekim ‘03
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder